De onzin van het berekenen van goodwill.

Goodwill wordt in de context van een bedrijfswaardering gebruikt om de immateriële waarde van een bedrijf te bepalen. Het gaat hierbij om de waarde van bijvoorbeeld het klantenbestand, merknaam, werknemersloyaliteit, managementexpertise, reputatie, patenten en andere immateriële activa die niet expliciet op de balans staan vermeld.

Maar hoe ga je de economische waarde bepalen van reputatie, werknemersloyaliteit, en managementexpertise? En wat voor doel en nut heeft het om dit te bepalen?

Als waarderingsdeskundige ben ik geen voorstander van het expliciet bepalen van de economische waarde van goodwill, want dit is meestal niet nodig.

Bij het maken van een bedrijfswaardering op basis van de Adjusted Present Value (APV + build-up) methode wordt goodwill meestal niet afzonderlijk benoemd.

De APV-methode houdt rekening met de impact van goodwill en andere immateriële activa door de verwachte toekomstige kasstromen op te stellen op basis van de operationele prestaties van het bedrijf, inclusief de voordelen van dergelijke activa. Deze kasstromen worden vervolgens verdisconteerd naar hun huidige waarde tegen een passend rendement, wat resulteert in de totale ondernemingswaarde.

Daarom is de waarde van goodwill al impliciet opgenomen in de berekening van de vrije kasstromen bij het gebruik van de APV-methode.

In plaats van goodwill afzonderlijk te waarderen, integreert de APV-methode deze in de berekening van de verwachte toekomstige kasstromen. Inclusief de voordelen die voortvloeien uit immateriële activa zoals goodwill. De APV-methode staat toe om de effecten van financiële hefboomwerking, belastingen en andere waardeveranderingen op een meer gedetailleerde manier te analyseren.

Dit biedt een meer holistische benadering van de waardering van het bedrijf, waarbij rekening wordt gehouden met zowel de materiële als immateriële aspecten van de activa.

Jelke Schaafsma
Waarderingsdeskundige